Bütün kış boyunca Ağaçların rüzgara kara nasıl dayandıklarını ve şimdi de nasıl adeta bir biriyle yarışırcasına çicek açma telaşında olduklarını günbe gün izledim.Okuduğum kitaptaki cümle hiç aklım dan gitmiyor.Bahar geldiğinde En güzel çiçek açan ben olacağım.Her bahar bana bu cümleyi daha yoğun hatırlatır.Bahar da bitkiler gibi İnsanlar da yenilenmek ister ve özüne toprakla haşir neşir olmak ister.Anadolu çocuğu olmaktan mı,Kendi oyuncaklarımı çamurdan yapmanın verdiği özlem mi bilmiyorum ama toprağı çok özlemişim.Bu bahar yukardaki cümleyi İçimden hep tekrarlasam da sesli ifade etmenin vakti geldi diye düşünüyorum.Eveeeeeeet bu baharla birlikte çevremdeki güzellikleri daha iyi farketme ve bu güzellikleri verene şükretme hallerini ve hayata dair her şeyi (Yemek,Dikiş,Çocuk gelişimi vb) paylaşmak ve yorumalrınıla hayata farkındalık katmak için artık burdayım.Şeker tadın da bir bahar geçirmeniz dileğiyle
