Aşk adamı inletir dert adamı söyletir derler ya benimki de öyle bir yıldır blogu açtım yazacak birşey bulamadım oğlum gitti yüreğim dile geldi Herşey zamanı gelince kolay olur dedikleri bu olsa gerek
Daha önce değindiğim montessori eğitimin bizcesini yazmıştım.Anlatmak ve paylaşmak istediğim çok şey var ve ana fikrimde bitirme tezim olan oyunun çocuğun hayatındaki önemi.Oynarken kirlenmek, düşmek kalkmak,canın acıması,acısını bastırıp oyuna devam etmek,yarasını sarmak,takım arkadaşı olmak,takım ruhu edinmek, sinir,sevinç,öfke gibi bir çok duyguyu birgünde yaşamak ve bunlardan hayatı öğrenmek.
Fazla koruyuculuk tehlikeli diyen bir araştırma yazısı okudum gazeteden çocuk yetiştirirken bilinçaltına sıkça gönderdiğim kelimelerden biri dedi içimden bir ses.Araştırma cambridge ünv.Dr.DavidWhitebread başkanlığında yapılmış.Çalışmada çocukların oyunlarının yetişkinlerin aşırı baskısı ve aşırı programları nedeniyle tehlike altında olduğunu ifade etmiş.Böyle bir durum da çocuklar normal gelişim gösteremiyor ve oyundan mahrum kalıyor.Bu durum çocukları güdümlü bir yaşam tarzına itiyor.DR.Whitebread diyor ki bu da çocuklarda beceriklilik, bağımsızlık,ve özdüzenleme gibi yeteneklerin gelişmemesi anlamına geliyor.
Nebil in olaylara karşı tutumunu uzak olunca daha net görebiliyorum.Çünkü çocuklar cümleleri en yalın kelimelerle kurarlar herşey apacık ve dupdurudur.Tepkisini ,hüznünü sevincini çok güzel ifade ediyor.Geçen gün havuza girdiği için ateşlenmiş annem telaşlanmayım diye bana söylemek istememiş,Nebil le konuşurken ateşinin olduğunu ve bunun için ilaç içeceğini gayet sakin bir edayla söylemesi bende hayretler uyandırdı.Hayatta ne yapacağını bilmek çok önemlidir çünkü.O önemsemeyince ben de biraz daha rahatladım ama annem hemen doktora götürmüş rahat edemedi tabii.Doktor çok yoğun olduğu için ilgi göstermemiş bizimkine tepki şöyle: anneanne beni bir daha bu doktora götürme beğenmedim ben bu doktoru.Başka alternatiflerin olduğunu bilmek rahatlatmaz mı insanı?rahatlatır vesselam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder